Van Sossusvlei naar Swakopmund

Vandaag maar eens een normale vakantietijd opgestaan, 7.15 uur :-) Na het ontbijt vertrekken we richting Swakopmund. We wisten dat we het grootste gedeelte van de route op een gravelweg moesten rijden. Alleen het laatste stukje zou asfalt zijn. Tot nu toe waren de grindwegen meestal goed begaanbaar met af en toe stukken gehobbel. Maar dit was echt afzien. Als ze nog ooit een programma gaan maken over de slechtste wegen van de wereld dan mag deze er zeker in voorkomen. Stel je een zand/grindweg voor met flinke hobbels en kuilen en dat keer 2. En dat ook nog eens ruim 200 km lang!! Deze rit was echt geen pretje. Onderweg kwamen we langs het plaatsje Solitaire wat bestaat uit een tankstation met garage (wat dus geen overbodige luxe is op deze route want er sneuvelen veel banden en auto’s zo) en een bakkerswinkeltje met koffiecorner wat beroemd is om zijn appeltaart. Een tussenstop is erg welkom dus we drinken koffie en eten appeltaart die inderdaad erg lekker is. Daarna vervolgen we onze weg. Het landschap is tijdens onze rit wel acht keer veranderd. Soms alleen grasland, dan bergen, alleen zandvlaktes maar steeds weer uitgestrekt zover het ook reikt. Je kunt ook geen inschatting maken hoe ver je kan kijken. Rond drie uur komen we in Swakopmund aan. Een leuk hotel in een oud pand dat vroeger het treinstation was. Veel Duitse straatnamen en huizen die Duits aan doen. ‘s Avonds gaan we eten bij The Tug. Een restaurant dat gevestigd is in een oude boot die op de wal aan zee ligt en omgebouwd is tot restaurant. Marianne gaf deze als tip en had voor ons gereserveerd. Het was een perfecte tip. Nog net een mooie zonsondergang kunnen zien en lekker vis gegeten. Toptentje dus! Na het eten gaan we naar het hotel en duiken op tijd ons bed in. Met name voor Sam was het een vermoeiende dag. Morgen blijven we nog een dagje hier en gaan naar Walvisbaai en Pelicanbay om de robben en flamingo’s te zien.