Van Pom Pom Camp naar de Bushmen in Ghanzi

Vannacht was wat onrustiger verlopen dan de afgelopen twee nachten. Ik werd wakker en hoorde dat er een groot beest pal naast onze tent stond te eten. Aan de geluiden te horen dacht ik dat het een olifant was maar het zou ook zomaar een nijlpaard kunnen zijn. Sam heeft niks gehoord en ligt nog te slapen. Als de geluiden zich verwijderen van onze tent maakt de olifant (want dat bleek het te zijn volgens Alex, de manager) een hard snuivend geluid waar Sam wakker van schrikt. We horen nu ook duidelijk de nijlpaarden dichtbij. Ik probeer stilletjes door het raam te kijken of ik iets zie maar het is zo donker dat ik geen dier kan onderscheiden van de struiken. Dan maar weer terug naar bed en verder slapen. We horen dat ze al weer verder van ons weg aan het lopen zijn.

Vandaag is onze laatste ochtend in Pom Pom Camp. De ochtend verloopt weer volgens traditie. Ik ga me nog even douchen onder de buitendouche die niet heel warm is, maar toch weer een ervaring :-) Sam en ik krijgen deze ochtend na het ontbijt nog een privé gamedrive met Alan. Elke tocht is steeds weer anders en ook nu zien we weer beesten die we nog niet eerder gezien hadden zoals bijvoorbeeld de kraanvogels. Maar wat we het allerliefste willen zien lukt ook nu weer niet. Het is ons niet gegund om nog eens een luipaard, cheeta of leeuw van dichtbij te zien. Het gebied hier is ook erg groot met veel struiken en bomen. Zo’n beest kan overal zitten dus je moet ook maar net geluk hebben. We brunchen nog voor de laatste keer met de andere gasten en nemen dan afscheid van Alex en de rest van het personeel. Alan en John brengen ons met de jeep naar het ‘vliegveld’ (gravel landingsbaan) waar we door een Cessna weer worden opgehaald om terug naar Maun te vliegen. Bij het vliegveld van Maun stappen we in onze auto en rijden richting Ghanzi. We slapen deze keer in een lodge die gerund wordt door de Bushmen. Bij aankomst krijgen we onze kamer toegewezen en dat is het dan. Geen warm welkom, geen uitleg over etenstijden of activiteiten. Dat is even wennen met alle andere lodges die we gehad hebben. De kamer is erg basic maar dat is prima. We hadden hier alleen toch iets anders van verwacht. Dan gaan we er zelf maar achteraan en vragen of het mogelijk is om morgenochtend een bezoek te brengen aan de Bushmen village. De gids spreekt slecht Engels maar het lijkt er op dat het wel mogelijk is. Daarna luieren we wat, ik werk mijn blog bij van gisteren en vandaag en we proberen naar huis te bellen. Dat lukt Sam nog net wel, mij niet. We hebben geen netwerk meer. Om 19.00 uur zou het diner zijn dus zijn we in het ‘restaurant’ aanwezig maar we zijn de enigen. Een kwartier later komt er een Duitse familie van 10 mensen bij. Gelukkig hoeven we niet alleen te eten, wel zo gezellig. We twijfelen heel erg of we morgen de hele ochtend hier willen blijven voor de excursie. Van wat we nu gezien hebben hier komt het raar over en onze verwachting van de excursie is niet echt heel hoog. We besluiten alsnog de excursie te annuleren en morgen gewoon op tijd naar onze laatste lodge te gaan. Hopelijk is die wel leuk en kunnen we daar nog iets leuks doen of gewoon nog een dagje lekker luieren. Zou een leuke afsluiting van de vakantie zijn. Om 20.00 uur zijn we al terug in de kamer. We rommelen wat aan en liggen op tijd in bed. Nog maar een nachtje en dan zit het er weer op.